1. Na zajęcia logopedyczne w pierwszej kolejności przyjmowane są dzieci:
– z orzeczeniami i opiniami, w których zaleca się terapię logopedyczną;
– z zaburzeniami słuchu: niesłyszące lub niedosłyszące;
– ze znacznie opóźnionym rozwojem mowy;
– z poważnymi zaburzeniami mowy powodującymi zakłócenia komunikacji językowej oraz znacznie utrudniającymi naukę.
2. Zajęcia prowadzone są indywidualnie lub w grupach 2-4 osobowych.
3. Rodzice/opiekunowie są zobowiązani do nawiązania kontaktu z logopedą w celu uzyskania informacji o stanie mowy dziecka, otrzymania informacji na temat pracy z dzieckiem w domu oraz jego postępów na zajęciach.
4. Rodzice/opiekunowie są zobowiązani do konsekwentnego stosowania się do zaleceń logopedy oraz systematycznego utrwalania ćwiczeń w domu.
5. W uzasadnionych przypadkach, logopeda może prosić rodzica o wykonanie dodatkowych badań specjalistycznych lub konsultacji (np. psycholog, pedagog, foniatra, audiolog, laryngolog, ortodonta, neurolog,) niezbędnych do podjęcia lub prowadzenia dalszej i skuteczniejszej terapii.
6. W zajęciach mogą brać udział jedynie dzieci zdrowe (tzn. bez kataru, kaszlu, gorączki, bólów głowy, ucha, brzucha, itp. ).
7. Zajęcia logopedyczne odbywają się w terminie ustalonym przez logopedę, czas trwania dopasowany jest do indywidualnych potrzeb i możliwości dziecka.
8. Rodzice/ opiekunowie mogą w formie pisemnej zrezygnować z zajęć logopedycznych dla dziecka, po podaniu przyczyny.
9. Tylko aktywny, systematyczny udział dziecka w zajęciach oraz praca rodzica z dzieckiem w domu pozwala na uzyskanie szybkich efektów terapii.
10. Zakończenie terapii następuje, gdy:
– dziecko opanowało materiał programowy, niezbędny do korekty rozpoznanej wady wymowy lub zaburzenia mowy (dziecko mówi poprawnie);
– długotrwała (powyżej trzech lat) terapia logopedyczna nie przynosi poprawy mowy;
– pomimo podejmowanych przez logopedę działań rodzice nie włączają się do współpracy, a mowa dziecka nie ulega poprawie;
– rodzice zrezygnują z terapii logopedycznej prowadzonej w placówce (rezygnacja w formie pisemnej).
WSPÓŁPRACA LOGOPEDY Z RODZICAMI
Współpraca rodziców z logopedą jest podstawowym i zasadniczym elementem skutecznej terapii logopedycznej. Logopeda nadaje kierunek terapii, decyduje o jej przebiegu, ale to rodzice są odpowiedzialni za utrwalanie wypracowanych podczas terapii elementów. Nawet najlepiej prowadzona terapia, która nie będzie utrwalana w domu, nie przyniesie takich efektów jakie mogłaby przynieść.
Rodzice często oczekują, że cotygodniowe spotkania z logopedą rozwiążą problem i dziecko szybko pozbędzie się wady wymowy. Niestety, to nieprawda. Terapia to proces. Działania muszą być prowadzone regularnie. Nie wystarczy spotkać się raz, czy dwa razy w tygodniu z logopedą. Działania muszą być prowadzone codziennie.
Systematyczność kluczem do sukcesu:
- Codzienne utrwalanie w domu jest koniecznością, jeśli zależy nam na szybkiej i efektywnej terapii.
- Ćwiczenia nie muszą i nawet nie mogą być długie. Lepiej ćwiczyć częściej i krócej. Dzięki temu dziecko nie zniechęci się i wpłynie to pozytywnie na kształtowanie prawidłowego nawyku.
- Kształtowanie prawidłowej wymowy to kształtowanie prawidłowego nawyku, a podczas kształtowania nawyku musi występować regularność działań. Dobrze jest również zadbać, aby ćwiczenia były wykonywane o stałej porze.
- Dzieciom będzie łatwiej zaakceptować konieczność wykonywania zadań, jeśli staną się one częścią codziennego obrzędu.
W jaki sposób ćwiczyć z dzieckiem
Ćwiczenia w domu powinny być prowadzone poprawnie, tak jak poinstruuje do tego rodziców terapeuta. Jeśli rodzice nie wiedzą, jak ćwiczyć, wystarczy zapytać. Każdy logopeda chętnie wytłumaczy i poinstruuje rodziców jak wykonywać ćwiczenia, aby były one skuteczne. Podczas ćwiczeń w domu lepiej unikać zwrotów „ćwiczenia logopedyczne”. Może to zniechęcić dziecko to pracy. Powinniśmy nazywać nasze działania „zabawą” lub po prostu „gimnastyką buzi i języka”. Dobrze jest wykorzystywać w ćwiczeniach elementy, którymi dziecko się interesuje, np. pojazdy, zwierzęta.
Rodzice powinni wykonywać ćwiczenia wspólnie z dzieckiem. Dobrze jest zaangażować całą rodzinę w zabawy utrwalające wymowę. Dzięki temu dziecko czuje, że jest to coś naturalnego. Podnosimy w ten sposób motywację do ćwiczeń. Przystępując do zadań powinniśmy być zrelaksowani. Lepiej nie odkładać zabawy logopedycznej na ostatnią chwilę. Często jesteśmy wtedy zmęczeni i podenerwowani, ćwiczenia stają się przymusem, nie zabawą. Skutkuje to zniechęceniem i przynosi odmienny efekt od zamierzonego.
Co się dzieje, jeśli nie utrwalamy w domu?
- Jeśli nie będziemy stosować się do zaleceń logopedy terapia nie będzie przebiegać tak, jak tego oczekujemy.
- Jej czas zdecydowanie wydłuży się, a efekty nie będą tak zadowalające jakbyśmy tego chcieli.
- Jeśli nie utrwalimy w domu głosek wywołanych na terapii, logopeda na kolejnym spotkaniu będzie musiał je powtarzać lub co gorsze zaczynać od początku.
Bardzo ważnym zadaniem dla rodziców podczas trwania terapii jest motywowanie dziecka do ćwiczeń. Zdecydowanie lepsze efekty przynosi motywacja pozytywna, czyli chwalimy dziecko zawsze, gdy poprawnie wykona zadanie. Szczerze cieszymy się z tego, że dziecko osiągnęło sukces, nawet najmniejszy. Nasz maluch będzie tak zadowolony z wywołania uśmiechu na twarzy opiekuna, że będzie chętnie powtarzał ćwiczenia, żeby tylko jeszcze raz uszczęśliwić rodzica.
Zaangażowanie opiekunów w proces terapeutyczny przekłada się na efekt terapii i jest podstawą do osiągnięcia sukcesu.